Inflacja w Polsce rośnie, a w tym drożeją także usługi lekarskie. Jak podał GUS, w czerwcu 2019 zanotowano wzrost cen w tym sektorze o 5,1% w porównaniu do zeszłego roku. Wiąże się to m.in. z faktem, że coraz więcej lekarzy decyduje się na prywatne praktyki zamiast współpracy z NFZ-em. Zainteresowanie też rośnie –  Polaków odstrasza długie oczekiwanie na wizyty w publicznych placówkach i częściej godzą się na wyższe koszty w zamian za szybsze przyjęcie i diagnozę.

I chociaż prowadzenie gabinetu lekarskiego kojarzone jest z reguły stricte z działalnością lekarza, to tak naprawdę może go otworzyć również osoba nieposiadająca lekarskiego wykształcenia. Jak wygląda cały proces krok po kroku?

Gabinet prowadzony przez lekarza

Warunki, jakie musi spełnić lekarz chcący wykonywać działalność leczniczą w ramach indywidualnej praktyki lekarskiej, określa Ustawa z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej. Jeśli więc marzysz o założeniu własnego gabinetu lekarskiego, zgodnie z jej zapisem musisz:

  • posiadać prawo do wykonywania zawodu;
  • dysponować pomieszczeniem spełniającym określone wymogi, w którym będzie świadczona pomoc zdrowotna, wyposażonym zarówno w medykamenty, jak też sprzęt niezbędny do świadczenia tego rodzaju usług;
  • otrzymać wpis do CEIDG;
  • podpisać umowę Ubezpieczenia od Odpowiedzialności Cywilnej.

Istnieją również pewne przesłanki, które zakazują takiej formy działalności. Gabinetu lekarskiego nie może prowadzić doktor, który:

  • jest zawieszony w prawie wykonywania zawodu bądź ograniczony w realizacji określonych czynności medycznych na podstawie przepisów dotyczących lekarzy, lekarzy dentystów czy izb lekarskich;
  • jest ukarany karą zawieszenia prawa do wykonywania zawodu;
  • został pozbawiony prawa wykonywania zawodu na mocy prawomocnego orzeczenia bądź w wyniku zastosowania środka zapobiegawczego.

Lekarz może świadczyć usługi w ramach podstawowej bądź specjalistycznej opieki medycznej (np. z zakresu kardiologii, ginekologii, psychiatrii). W drugim przypadku – oprócz ww. wymogów – musi również posiadać specjalizację w dziedzinie medycyny adekwatnej do rodzaju i zakresu oferowanych świadczeń zdrowotnych.

Pomysł na biznes, który można prowadzić tylko na wsi. Jak otworzyć punkt apteczny? Wymogi, zezwolenia. Czy punkt apteczny się opłaca?

Zgłoszenie do Okręgowej Izby Lekarskiej

Podstawowym wymogiem do rozpoczęcia prowadzenia gabinetu przez lekarza jest uzyskanie zaświadczenia od Okręgowej Izby Lekarskiej o wpisie praktyki zawodowej do rejestru podmiotów prowadzących działalność leczniczą. W tym celu należy złożyć wniosek, który zawiera:

  • imię i nazwisko lekarza;
  • numer dokumentu potwierdzającego posiadanie prawa wykonywania zawodu;
  • formę leczniczej działalności;
  • zakres udzielanych świadczeń zdrowotnych;
  • adres miejsca, w którym te świadczenia są udzielane;
  • NIP;
  • adres korespondencyjny;
  • wykaz posiadanych specjalizacji.

Jeśli gabinet lekarski ma być prowadzony w formie grupowej praktyki lekarskiej, we wniosku musi znaleźć się również umowa spółki oraz lista wszystkich lekarzy wspólników bądź jej partnerów. Oprócz imion i nazwisk wymagane jest podanie ich miejsca zamieszkania oraz wskazanie osoby, która jest uprawniona do reprezentowania spółki.

Jak założyć gabinet lekarski nie będąc lekarzem?

Tak, to naprawdę możliwe! Działalność lecznicza wcale nie musi być prowadzona przez osobę z wykształceniem medycznym. Wówczas działa jednak ona jako Niepubliczny Zakład Opieki Zdrowotnej, tzw. NZOZ.

Warunkiem koniecznym jest w tym przypadku uzyskanie wpisu do rejestru podmiotów leczniczych (RPWDL). W tym celu do wojewody właściwego dla siedziby albo miejsca zamieszkania podmiotu składa się wniosek, który zawiera:

  • imię i nazwisko/nazwę firmy;
  • adres siedziby/miejsce zamieszkania;
  • adres miejsca, w którym będą udzielane świadczenia;
  • formę prawną;
  • rodzaj leczniczej działalności;
  • zakres świadczonych usług;
  • nazwę przedsiębiorstwa oraz wykaz jednostek organizacyjnych związanych z udzielanymi świadczeniami zdrowotnymi;
  • REGON
  • NIP
  • jeśli tworzący podmiot leczniczy nie jest przedsiębiorcą to również jego dane.

Ponadto Ustawa o działalności leczniczej mówi o dodatkowych wymaganiach związanych z prowadzeniem NZOZ. Konieczne jest przede wszystkim zadbanie o to, aby świadczeń zdrowotnych udzielały wyłącznie osoby, które mają wykształcenie medyczne oraz aktualne prawo do wykonywania zawodu lekarza. Taki zakład musi posiadać także pomieszczenia i urządzenia, które odpowiadają wymaganiom ogólno przestrzennym, sanitarnym oraz instalacyjnym. Tak samo jak w przypadku lekarzy, obowiązkiem NZOZ jest zawarcie umowy ubezpieczenia OC.

Wybór formy prawnej i rejestracja działalności

Decydując się na otwarcie gabinetu lekarskiego, musisz wybrać jej formę prawną. Najprostsze jest zarejestrowanie indywidualnej praktyki lekarskiej jako jednoosobowej działalności gospodarczej. Wówczas należy złożyć wniosek do CEIDG (dostępny na http://firma.gov.pl), a w nim wskazać wszystkie niezbędne informacje dotyczące planowanej działalności (m.in. nazwę, adres siedziby, rodzaj usług i nr PKD, formę opodatkowania).

Gabinet lekarski a PKD

 

Rejestrując działalność leczniczą w formie działalności gospodarczej, konieczne jest wskazanie nr PKD. W przypadku gabinetu lekarskiego jest to:

 

86.21.Z – Praktyka lekarska ogólna

86.22.Z – Praktyka lekarska specjalistyczna

Wniosek CEIDG można zatwierdzić podpisem elektronicznym bądź Profilem Zaufanym. W ostateczności jego wydruk można złożyć w Urzędzie Gminy właściwym dla miejsca prowadzenia gabinetu. Rejestracja wniosku CEIDG jest równoznaczna z wnioskowaniem o otrzymanie REGON i NIP. Doktor rejestrujący swoją działalność jest również automatycznie zgłaszany do ZUS.

 

Gabinet lekarski może być prowadzony również w formie spółki cywilnej, jawnej czy partnerskiej jako grupowa praktyka lekarska. W przypadku tej pierwszej do rejestracji wystarczy wypełnienie wniosku CEIDG. Jeśli chodzi zaś o dwie pozostałe spółki konieczne jest złożenie wniosku o wpis do rejestru KRS.

Forma opodatkowania gabinetu lekarskiego

Działalność gabinetu, tak jak każda inna, wiąże się z odprowadzaniem należnego podatku.  Jego formę warto dokładnie przemyśleć i dostosować do ponoszonych kosztów, rodzaju prowadzonej działalności oraz wysokości osiąganych dochodów. Prawo przewiduje kilka opcji rodzajów opodatkowania:

  • zasady ogólne – wysokość podatku zależna jest od rocznych dochodów. Jeśli ich suma jest mniejsza niż 85 528 zł, obowiązuje cię 18%. Gdy ta kwota zostanie przekroczona, podatek wzrasta do 32%. Dodatkowo istnieje możliwość odliczenia ulg oraz składek na ubezpieczenie;
  • metoda liniowa – jednolita stawka podatku, który wynosi zawsze 19%. Minusem jest brak możliwości skorzystania z większości ulg czy wspólnego rozliczania z małżonkiem. Ta forma opodatkowania niedostępna jest dla osób świadczących w ramach działalności usługi, które wcześniej wykonywali w na etacie u pracodawcy;
  • ryczałt od przychodów ewidencjonowanych – podatek rozliczany jest w oparciu o przychody, bez uwzględnienia kosztów ich uzyskania. Dla lekarzy stawka wynosi 20%, przy czym mogą oni skorzystać z ulgi rehabilitacyjnej lub odliczania składek społecznych i zdrowotnych oraz darowizn dla organizacji pożytku publicznego czy na cele kultu religijnego;
  • karta podatkowa – stawka podatku jest zależna od liczby przepracowanych godzin na wykonywanie świadczeń w ramach wolnego zawodu (do 48h – 15,40 zł za każdą godzinę; od 48 do 96h – 739,20 zł + 20,50 zł za każdą godzinę ponad 48h; powyżej 96h – 1732,20 zł). W tym przypadku nie można korzystać jednak z usług osób niezatrudnionych na podstawie umowy o pracę, małżonek nie może prowadzić identycznej działalności, a podatek należy opłacić nawet wtedy, kiedy nie osiąga się dochodu;
  • CIT – to opodatkowanie skierowane jest wyłącznie dla spółek. Standardowa stawka wynosi 19%, jednak dla tzw. małych podatników jest ona zmniejszona do 9%. Podstawą opodatkowania jest osiągnięty dochód, który może być pomniejszony przez szereg odliczeń (np. umorzone kredyty czy pożyczki – max 20%, darowizny na rzecz organizacji pożytku publicznego czy cele kultu religijnego – max 10%, wydatki na działalność naukowo-badawczą – max 100%).
Gabinet lekarski a VAT

 

Usługi lekarskie są zwolnione z VAT z tzw. mocy prawa.

Odpowiedni lokal i wyposażenie

Wymogi dotyczące lokalu i wyposażenia gabinetu lekarskiego określa Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 26 marca 2019 r. w sprawie szczegółowych wymagań, jakim powinny odpowiadać pomieszczenia i urządzenia podmiotu wykonującego działalność leczniczą. Może być ona zlokalizowana zarówno w samodzielnym budynku, w zespole budynków, jak i być częścią lokalu mieszkalnego. W ostatnim przypadku, musi być to jednak wyodrębniona i niezależna część. 

Kształt i powierzchnia gabinetu powinny umożliwiać prawidłowe rozmieszczenie, zainstalowanie i użytkowanie niezbędnego sprzętu i aparatury. Meble, w które jest wyposażony gabinet, muszą nadawać się do umycia i dezynfekcji. Obowiązkiem jest także umywalka z dostępem do ciepłej i zimnej wody, mydła, środka dezynfekcyjnego i jednorazowych ręczników.

Aranżując i wyposażając lokal, należy pamiętać, że kluczową kwestią w przypadku gabinetów lekarskich jest ich sterylność. Odpowiednią opinię na ten temat wydaje Państwowa Inspekcja Sanitarna, która potwierdza spełnianie warunków pozwalających na realizację świadczeń zdrowotnych w lokalu.

Kasa fiskalna w gabinecie lekarskim

Lekarze świadczący usługi opieki medycznej i zdrowotnej na rzecz osób prywatnych mają obowiązek ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy fiskalnej. Co więcej, od 2021 r. usługi opieki medycznej świadczone przez lekarzy i dentystów będą musiały być ewidencjonowane na kasach online.

—–

Tekst powstał przy współpracy z platformą ALEO.com, która dostarcza informacji o przedsiębiorcach, ofertach i przetargach. To także baza wiedzy o prowadzeniu biznesu, marketingu i finansach w firmie.

 

You may also like